Bardzo lubię gry, które w ciekawy sposób łączą mechaniki. Gra o której dzisiaj napiszę próbuje połączyć mechaniki euro z mechanikami gier wojennych, znając autorów gra będzie dobra, ale czy na pewno przekonacie się w tym artykule. Zapraszam
Czym jest Na rozkaz?
Na rozkaz: II wojna światowa to pojedynkowa gra taktyczna przeznaczona do rozgrywki dwuosobowej. W grze gracze wciela si w generałów, których celem będzie zdobycie bazy przeciwnika. Podczas gry gracze będą wysyłali swoich dowódców by przemieszczać i rekrutować jednostki, używać dział, zdobywać karty, które pomogą w następnych rundach. Gra łączy ze sobą mechaniki gier wojennych z mechaniką worker placement.
Wykonanie
W środku małego lecz wysokiego pudełka znajduje się instrukcja, sporo drewnianych elementów w różnych kształtach, kilka kartonowych żetonów, karty, kości, dwustronna plansza do gry oraz plansza wsparcia. Wszystkie komponenty w grze są bardzo dobrze wykonane, karty nie są za cienkie, żetony są dobrej jakości. Na plus zasługuje czytelność gry, wszystkie informacje są na niej bardzo dobrze widoczne, same grafiki również są bardzo ładne oraz tworzą spójną całość z reszta komponentów. Niestety instrukcja do gry nie należy do najlepiej napisanych, więc przyswojenie zasad zajmuje trochę czasu.
Rozgrywka
Gra toczy się przez maksymalnie 4 rundy lub gdy któryś z graczy zdobędzie bazę przeciwnika.
Każda runda podzielona jest na 3 fazy. Podczas fazy rozmieszczenia dowódców gracze będą zagrywali swoich dowódców by wykonywać różne akcje. W grze występują dwa typy akcji, akcje powiązane, które zmieniają sytuacje na planszy oraz akcje wsparcia, które wzmacniają graczy. Akcje dostępne w grze to:
- Naprzód – Przenieś dowolną liczbę jednostek z sąsiadującego regionu do tego regionu
- Desant spadochronowy – Umieść dwie jednostki z rezerwy na dowolnym polu
- Ogień zaporowy – Rzuć dwiema kośćmi, usuń tyle jednostek przeciwnika ile wypadło sukcesów
- Uzupełnienie – Umieść x jednostek na kontrolowanych i zaopatrywanych regionach
- Planowanie – Dobierz x kart operacyjnych
W dowolnym momencie , gdy jednostki przeciwnika i twoje jednostki znajdą się na tym samym polu dochodzi do starcia. Faza rozmieszczenia dowódców kończy się gdy wszyscy gracze spasowali lub umieścili wszystkie swoje pionki dowódców. Po fazie rozmieszczenia dowódców rozpoczyna się faza podczas której gracze zbierają umieszczone w poprzedniej fazie pionki. Ostatnim elementem każdej rundy jest przesuniecie znacznika rundy na kolejne pole. Gra kończy się w momencie gdy, któryś z graczy zdobędzie bazę przeciwnika lub po upływie 4 rund. Jeśli gra zakończy się przez drugi warunek wygrywa osoba mająca najwięcej punktów zwycięstwa za kontrolowane regiony.
Tak mniej więcej wyglądają zasady do gry Na rozkaz. Nie przedstawiłem tu dokładnych zasad, jednak powinniście mieć już pogląd jak wygląda runda w Na rozkaz.
Losowość, regrywalność, skalowanie
Losowość w grze znajdziemy przed wszystkimi w rzutach kośćmi jednak podczas rozgrywki dostajemy możliwości na zarządzanie tą losowością w postaci kart, które co prawda też dobieramy losowo, jednak każda karta daje nam możliwość przerzutu kości. W tali znajdują się również karty, które pozwolą nam na rzut większą liczbą kości. Ponadto losowość w grach tego typu (ala wojenne) zawsze będzie występowała. Gra jest bardzo regrywalna, w pudełku znajdziemy dwa pola bitwy, każde pole ma swoje specjalne ułożenie, akcje oraz specjalne zasady. Jeśli chodzi o skalowanie to w gre można zagrać tylko i wyłącznie w dwie osoby.
Podsumowanie
Na rozkaz: II wojna światowa to prosta płynna gra pojedynkowa. Gra idealnie sprawdzi się podczas podroży, ponieważ jest ona kompaktowa. Jak już wspomniałem gra ma bardzo proste zasady jednak zmuszają one do taktycznego planowania swoich ruchów do przodu. Gra ma jednak minusy, największym z nich jest karta pomocy, która mało pomaga, ponieważ są na niej tylko ikony akcji, bez ich wytłumaczenia. Instrukcja do gry również nie pomaga w nauczaniu się tej gry. Podsumowując Na Rozkaz to bardzo dobra gra pojedynkowa, z prostymi zasadami, które dają możliwość do kombinowania. Podoba mi się również sprytne połączenie mechanik gier wojennych z mechaniką znaną z gier euro. Gra jest bardzo ładnie i przejrzyście wydana i idealnie sprawdzi się podczas wyjazdów, podróży, gdzie nie mamy miejsca na duże gry. Polecam spróbować wszystkim, którzy grają w dwie osoby i lubią gry pojedynkowe.
Plusy
- Sprytne połączenie mechanik
- Piękne wydanie
- Możliwości do kombinowania
Minusy
- Słaba karta pomocy
- Instrukcja nie ułatwiająca poznanie gry
Grę znajdziecie tutaj:
